نخستین آرکستر زنان افغانستان در مجمع جهانی اقتصاد موسیقی اجرا می‌کند
صدای المان
نخستین آرکستر زنان افغانستان قرار است با اجرایی در مجمع جهانی اقتصاد در داووس پا به سکوی جهانی بگذارد. این دختران با فایق آمدن بر تهدیدها و تعبیض‌ها، سرنوشت جدیدی برای خود رقم می‌زنند.
Schülerin am Afghanischen Nationalinstitut für Musik ANIM (ANIM)
زهره، آرکستری متشکل از ۳۵ دختر میان ۱۳ تا ۲۰ ساله که برخی شان یتیم و یا از خانواده‌های فقیر اند، روز پنج شنبه و جمعه در حضور سه هزار تن از اشتراک کنندگان به شمول سران کشورها و مدیران اجرایی سازمان‌‌ها روی صحنه می‌رود و موسیقی اجرا می‌کند.
این گروه موسیقی توسط نگینه خپلواک رهبری می‌شود که در بازگشت از این سفر بیستمین سالگره تولد خود را جشن می‌گیرد. به این ترتیب این دختران بر تهدیدها و تبعیض‌ها در جامعه عمیقاَ محافظه کار افغانستان فایق آمده و پا به عرصه جهانی می‌گذارند.
داکتر احمد سرمست، موسیقی دان افغان که انستیتوت ملی موسیقی و آرکستر زهره را بنیانگذاری کرده است، با ابراز افتخار به نگینه خپلواک گفت: «او نخستین رهبر زن آرکستر در افغانستان است.»
سرمست از خطرات احتمالی و تهدید‌هایی که در افغانستان متوجه زنان در عرصه موسیقی است، آگاهی دارد. موسیقی در زمان حاکمیت طالبان میان سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ کاملاَ ممنوع شده بود و تاهنوز هم موانعی در این عرصه به ویژه برای زنان وجود دارد.
او می‌گوید آرکستر زهره برای افغانستان «بسیار سمبولیک» است.
ویدیو را ببینید01:28
نگین خپلواک: جانم را هم اگر بگیرند موسیقی را ترک نمی‌کنم
نگینه خپلواک می‌گوید: «برای دختران افغان (پرداختن به موسیقی) خیلی سخت است. برخی پدران حتی نمی‌گذارند که دختران شان به مکتب بروند، چه رسد که راجع به مکتب موسیقی صحبت کنیم. برای این افراد، زن برای خانه ماندن و پاک کاری خانه است.»
نگینه می‌گوید که والدین‌اش در برابر همه اعضای خانواده ایستادند تا او بتواند به مکتب موسیقی برود: «مادر کلانم به پدرم گفته بود: “اگر نگینه را بگذاری به مکتب موسیقی برود، دیگر بچه من نیستی”.»
از آن زمان بود که خانواده او زادگاه شان ولایت کنر در شرق افغانستان را رها کرده و به کابل کوچ کردند. نگینه می‌گوید که زندگی در کابل سخت است و کار پیدا نمی‌شود، با آن‌هم «بهتر از اینست که کشته شوی.»
او هنوز تهدید کاکایش را فراموش نکرده است که گفته بود: «هر جایی که تو را ببینم، می‌کشمت. تو برای ما مایه ننگ هستی.»
هدف نگینه به دست آوردن یک بورسیه است تا در خارج از کشور به تحصیلات خود ادامه بدهد. سپس او می‌خواهد به کشورش برگشته و رهبر آرکستر ملی شود. نگینه می‌گوید: «اگر مقاومت نکنی، آینده‌ای نداری. می‌خواهم راه را برای دیگر دختران هموار سازم.»
موسیقی برای بعضی دختران شامل در آرکستر زهره شانس زندگی دیگری را مهیا کرده است. شماری از نوازندگان ویلون، پیانو و آلات موسیقی سنتی افغانستان که به تازگی شامل این گروه شده اند، قبلاَ در روی سرک‌ها کار می‌کردند.
نظرات بسته شده است.